Marka Lisans Sözleşmesi

Marka en basit ifadeyle bir işletmenin mal veya hizmetini diğerinden ayırmaya yarayan işarettir. İşletmeler, markaları sayesinde sattıkları malları ya da sundukları hizmetleri bireyselleştirmekte ve diğer işletmelerinkilerden farklılaştırmaktadır.

Marka hakkı mutlak bir hak olup, herkese karşı ileri sürülebilir. Dolayısıyla herkes marka hakkının sağladığı korumaya, bu hakkın çizdiği sınırlara riayet etmeli; markayı ancak sahibinden usulüne uygun aldığı bir yetki ile kullanmalıdır.

İşte markanın sahibi dışında başka biri tarafından kullanılmasını olanaklı hale getiren yollardan biri de marka lisans sözleşmesidir. Gerçekten, bir kimse marka sahibi ile akdettiği bir lisans sözleşmesi ile markayı kullanabilir. Lisans sözleşmesi hukuki niteliği itibariyle sui generis bir sözleşmedir ve 6769 Sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu’nun 24. Maddesinde düzenlenmiştir.

Sınai Mülkiyet Kanunu’nun 148. Maddesinin 4. Fıkrası uyarınca bu kanun kapsamındaki hukuki işlemler yazılı şekle tabiidir. Dolayısıyla, lisans veren ve lisans alan arasında yapılacak marka lisans sözleşmesinin de yazılı olması sözleşmenin geçerlilik şartıdır. Bu şarta uyulmadan yapılacak bir sözleşme geçersiz olacaktır.

Geçerlilik bakımından lisans sözleşmesinin yazılı olması şartsa da, sözleşmenin marka tescil edildiği sicile kaydedilmesi ihtiyaridir. Başka bir deyişle, bir marka lisans sözleşmesi sicile tescil edilmese dahi geçerliliğini koruyacaktır. Bunun tek istinası ise ortak marka için lisans sözleşmesi verilmesidir. Ortak marka için verilecek bir lisans ancak sicili kayıt halinde geçerli olacaktır.